Dit is alweer het 103de album in de reeks Next Generation van het onvolprezen tijdschrift Jazz Thing. Saman mer Double Moon Records bieden ze de kans aan nieuw talent om hun eerste cd uit te brengen. Ditmaal betreft het Jonathan Salvi (Neuchâtel, 1993) en zijn sextet, hij is drummer, vibrafonist, marimba speler en componist. De volledige bezetting van het Arugula sextet is als volgt : Jonathan Salvi op vibrafoon, Paul Butscher op trompet en flugelhorn, Emilio Vidal op gitaar, Robinson de Montmollin op piano, Jeremie Kruttli op contrabas en Josua Beureux op drums. Alle 7 composities zijn van de hand van Jonathan.

Het album opent met het serene “Pile ou Face” waarin vibrafoon en gitaar een melodieus tapijt neerleggen waar de anderen zich bij aansluiten. Enkele stevige gitaar akkoorden openen “Wanderig” waarna de melodie zich langzaam ontrolt en Butscher invalt met omfloerste flugelhorn klanken. Het tempo gaat omhoog in “Multiple Minds” en het hele sextet zich groepeert aan de hand van forse basnoten van Kruttli, heel fraai. In “Dangerous Friend” stagneert het tempo helaas weer en de gierende gitaarsolo kan mij ook niet echt boeien.

“Floating River” maakt zijn titel helaas helemaal waar, het is een optelsom van zweverige geluiden, piano en vibrafoon vloeien in elkaar en er gebeurt verder niks, geen melodie, geen tempo, jammer. Met “Piquer des Hannetons” herpakken de muzikanten zich met een sneller tempo, afsluiter “Blues at the parc” is misschien wel het meest geslaagde nummer op dit toch een beetje tegenvallende album, Butscher laat een spetterende solo horen op zijn trompet en ook Salvi komt goed voor de dag met zijn bluesy solo.

Jan van Leersum